MHP’nin Stratejisi ve İYİ Parti’nin Seçim Süreci

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

MHP’nin Stratejisi ve İYİ Parti’nin Durumu

MHP’nin “komşu olalım” yaklaşımıyla hedef aldığı İYİ Parti lideri Meral Akşener’in Afyon’daki konuşması, muhalefetin seçim sonrası durumunu gözler önüne serdi. Genel seçimlerin kaybedilme sebepleri üzerinde yoğunlaşmak yerine, AKP ve MHP’nin yerel seçimlere yönelik hazırlıklarına odaklanmak gerekiyor. Örneğin, 100 il ve 1000 ilçe hedefleriyle yola çıkan iktidar ortakları, muhalefetin bu durumu sorgulamasını beklemiyor.

İYİ Parti içindeki “CHP ve Kılıçdaroğlu yüzünden kaybettik, gerçek oyumuzu alamadık” inancı hala güçlü bir şekilde duruyor. Bu inancın ne denli gerçekçi ya da bir ödünleme olduğu sorusu tartışmaya açık. Akşener’in Afyon konuşması, bu inancı canlı tutmak ve parti içindeki motivasyonu artırmak amacını güdüyordu. Başarısızlığın nedenlerini dışarıda aramak ve buna uygun bir söylem geliştirmekte zorlanmak, partisinin varlığını tehlikeye atabilir. Akşener de bu durumu değerlendirerek, partisinin geleceğini koruma çabasını sürdürüyor.

Tarihsel Bir Geri Dönüş

Biraz geriye dönmekte fayda var. Tarih 8 Aralık 2020. Kılıçdaroğlu, 2021 bütçe görüşmelerinde yapmış olduğu konuşmada, AKP’li milletvekillerinin “Aday ol, aday ol” şeklindeki sataşmalarına “Benim aday olup olmayacağımı size kim söyledi?” yanıtını veriyor. Bu yanıt, hem AKP sıralarını sessizliğe bürütüyor hem de CHP sıralarında büyük bir alkış koparıyor. Ertesi gün emekli general Ali Er’in “Yaz bir yere, Kılıçdaroğlu kesin Cumhurbaşkanlığı’na aday olacak.” şeklindeki öngörüsü, zamanla doğrulanmış oldu.

Ayrıca, Akşener’in süreç boyunca sürekli “kazanacak aday” vurgusunu yaparak Kılıçdaroğlu’nun adaylığına dolaylı yoldan itiraz ettiği de hafızalarda yer ediyor. “Kılıçdaroğlu’nun adaylığını bilmiyordum” izlenimi yaratmaya çalışmak gerçekçi görünmüyor. Akşener’in siyasi öngörüsünün, Kılıçdaroğlu’nun hedefini tespit ettiğini söylemek mümkün.

AKP’nin Stratejik Hamleleri

Muhalefet partileri, birbirlerine karşı muhalefet ederken, karşılarında AKP ve MHP’nin farklı planlar içinde olduğunu unutmamalıdır. Bu bağlamda, Akşener’in CHP lideri Kılıçdaroğlu’nu Erdoğan ve Bahçeli ile aynı yere koyarak “Her parti tek başına seçime girsin” önerisi, etkisiz hale gelmiştir. Zira, AKP ve MHP’nin seçimden bir yıl önce yaptıkları “Seçim Yasası” değişiklikleri gibi detaylı hazırlıklar içinde olduğu bilgileri geliyor. Hatta AKP’nin, YSP ile yerel seçimlere yönelik temas arayışında olduğu da duyumlar arasında.

Türkiye’nin siyasi gündemi artık yerel seçimlere odaklanmış durumda. Muhalefet partileri geçmiş hesapları ne kadar erken kapatırlarsa, bu kendileri açısından o kadar faydalı olacaktır. Akşener’in bıraktığı “açık kapı” durumu, “İttifak işi Türkiye’yi uçuruma götürüyor” şeklindeki değerlendirmesi, muhalefet için korkutucu bir senaryo olabilir. Akşener’in bu değerlendirmeleri, Türkiye ve muhalefet açısından önemli bir gerçekliği barındırıyor olabilir; ancak iktidar bloğu için bu durumun pek bir önemi yok.

Belediye Seçimlerinin Önemi

Muhalefet partilerinin kendi adaylarıyla seçime girmesinin sonuçları ne olabilir? Bu soruya dikkatle yaklaşmak ve bazı bölgelere odaklanmak gerekiyor. Adana, Mersin ve Ardahan gibi yerleri örnek alarak yapılan gözlemler, muhalefet partilerinin ittifak dışında kendi adaylarını gösterme zorunluluğunun “güçlerini ispat” açısından önemli olduğunu ortaya koyuyor. Bu durum yalnızca İYİ Parti için değil, eski HDP yeni YSP için de geçerlidir.

Ancak Adana ve Mersin gibi büyükşehirlerde, Ardahan gibi illerde beş yıllık bir geçmişin mevcut olması durumu farklı kılıyor. Zeydan Karalar’ın seçmene yaklaşımı, bir dengeleme sağlarken; Vahap Seçer’in Mersin sokaklarındaki etkisi de gözlemlenmiştir. Bir zamanlar güvenlik güçlerinin giremediği mahallelerde önemli bir kabul görmektedir. Ardahan’da Faruk Demir’e olan ilgi de yakın zamanda dikkat çekmiştir. Eşitlikçi yaklaşımın sonuç verdiği görülüyor. Kürt seçmenin CHP’li belediye başkanlarına olumlu yaklaşımı, bu toplum için ciddi bir kazanım olarak değerlendirilmelidir.

Bu durumu “terörle ilintilendirmek” ise iktidarın söylemi olarak öne çıkmaktadır. Düşünmek gerekir; muhalefetin benzer bir söyleme dönmesi, Türkiye’ye ve muhalefete ne kaybettirir, kime kazandırır?