Konuşma Bozuklukları ve Duyu Bütünleme İlişkisi

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Konuşma bozuklukları, diğer birçok alanda olduğu gibi, multidisipliner bir yaklaşım gerektiren karmaşık bir konudur. Bu nedenle, vakaların değerlendirilmeleri sırasında, farklı uzmanlık alanlarıyla iş birliği yapmak, temel sorunlara ulaşmak açısından son derece önemlidir. Unutulmamalıdır ki, bazen bir konuşma bozukluğu tek bir nedene bağlı olmayabilir; çok sayıda faktör bir arada etki edebilir.

Duyu bütünleme bozukluğu (DBB), konuşma bozuklukları ile doğrudan ilişkili olan bir alan olarak karşımıza çıkmaktadır. Takdil (dokunsal) duyu ihtiyaçları olan bireylerde, dil ve iletişim gecikmeleri, dil yetersizlikleri ve sesletim zorlukları sıklıkla gözlemlenmektedir. Takdil deneyimleri sınırlı olan bireylerin dil gelişimi de bu ölçüde kısıtlı kalmaktadır. Dış dünyayı anlamada yaşanan zorluklar, bireyin takdil hassasiyetleriyle ilgili sınırlı ve seçici deneyim alanları yaratır.

Takdil duyu ihtiyaçları olan bireylerin, sosyal ilişkilerde bazı şikayetleri sürekli olarak gündeme gelebilir. Örneğin, arkadaşlarının hareketliliğinden rahatsızlık duyabilir veya fiziksel temas konusunda çekingen davranabilirler. Bu durum, bireyin sosyal ortamlarda iletişim becerilerini geliştirmesini engeller. Dokunsal hisler, dikkat dağınıklığına yol açarak, öğrenme süreçlerini olumsuz etkileyebilir. Akademik gelişim sürecinde kazanılması gereken dil becerileri, bu durumdan etkilenmekte ve bireyin öğrenme potansiyelini sınırlamaktadır.

Ayrıca, hijyen konusundaki endişeleri ve dokunmaktan kaçınması, bireyin deneyim çeşitliliğinden mahrum kalmasına neden olur. Öğrenme için gerekli olan problem çözme yetenekleri ve iletişim becerileri, bu kayıptan dolayı gelişmeyebilir. Bu durum, sonuç olarak apraksi olarak bilinen konuşma bozukluğuna yol açabilir. Dil ile tanışma süreci gecikmiş, dil gelişimi yavaşlamış çocuklar ise gelişim yaşlarının gerektirdiği kelime bilgisine geç ulaşmakta ve sonrasında kelimelerine hakim olamadıkları için sesletim problemleri yaşamaktadır.

Konuşma bozukluğu yaşayan bireylerde duyusal değerlendirmelerin yapılması ve bu değerlendirmeler sonucunda ortaya çıkan duyusal ihtiyaçların belirlenmesi oldukça önemlidir. Bu ihtiyaçları karşılamak amacıyla duyusal çalışmaları terapilere dahil etmek gerekmektedir. Eş zamanlı olarak duyusal bütünleme terapileri ve dil terapileri alan bireyler, ihtiyaçlarını karşılayarak daha sağlıklı bir iletişim gelişimi gösterebilirler.

Konuya geniş bir perspektiften yaklaşabilen uzmanlar, ailelerin etkin ve doğru bir şekilde hareket etmelerini sağlar. Bu nedenle ailelere, çocuklarındaki sorunlara çözüm odaklı yaklaşabilen uzmanlara yönelmelerini öneriyorum. Her bireyin yaşının ne olduğu önemli olmaksızın, çoklu gözlemlerin ve değerlendirmelerin önemini asla göz ardı etmemeliyiz.