Uzayda başka kim var?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kaptan Kirk’ün Uzay Yolu dizisini bilmeyen yoktur. Onun idaresindeki Yıldız Gemisi Atılgan’ın mürettebatı yeni bir gezegenin etrafında yörüngeye girdiğinde, yaptığı şeylerden birincisi, ömür formlarını taramaktı. Bilim insanları da uzun vakittir, dış gezegenlerdeki hayat belirtilerini saptamaya yönelik çalışmalar yapıyor. Pekala ancak araçları nedir?
Tabii ki ışık! Işık, biyolojik moleküllerle etkileşime girdiğinde dairesel olarak polarize olur, yani spiraller oluşturarak hareket eder. Astrobiyologlar, ışık sayesinde bir gün, yabancı dünyalardaki hayatı algılayabilecek “yaşam tarayıcıları” oluşturabileceğimizi düşünüyorlar.
Şimdi, ışığın belli bir tarafta spiral oluşturması ve bariz bir sinyal üretmesine neden olan bir biyokimya fenomenine dayanan yeni bir uzaktan algılama tekniği sayesinde, bu amaca bir adım daha yaklaşıldı. Astrobiology mecmuasında yayımlanan bir makalede açıklanan metot, uzay temelli gözlemevlerinde kullanılabilir ve kainatta bizim üzere canlılar olup olmadığını öğrenmemize yardımcı olabilir.
Uzaktan hayat tespiti hangi gezegenin hangi tıp kimyasalları içerdiğini tahlil ederek öteki gezegenlere ışık tutuyor. Bu teknik epeyce kıymetli. Çünkü araştırmacılar, canlı bir biyosfere bakıp bakmadıklarını kesin olarak gösterecek birtakım göstergeler bulmak isterler. Örneğin, bir dış gezegenin atmosferinde çok oksijen bulunması, yüzeyinde bir şeylerin “soluduğu”na yönelik güzel bir ipucu olabilir.
Yine de yanılma hissesi var.
ArXiv mecmuasındaki çevrimiçi yayımlanmış evvelki çalışmalarında Fransnik ve arkadaşları, laboratuvarlarındaki taze toplanmış İngiliz sarmaşık yapraklarına baktılar ve klorofilin (yeşil pigment) dairesel polarize ışık ürettiklerini gözlemlediler. Yapraklar azaldıkça dairesel polarizasyon sinyali büsbütün yok olana kadar zayıflıyordu.
Bir sonraki adım alandaki tekniği test etmekti ve araştırmacılar Leiden Üniversitesi’ndeki binanın çatısına bu cins kutupsallığı tespit eden ve yakındaki bir spor alanını hedefleyen bir araç kullandılar. Snik, buranın yapay çim kullanan Hollanda’daki birkaç spor alanından biri olduğunu fark edene kadar dairesel bir biçimde polarize ışık göremedikleri için şaşkın olduklarını söyledi. Lakin dedektörlerini birkaç mil ötedeki bir ormana yönlendirdiklerinde, dairesel polarize sinyal yüksek ve net bir biçimde ortaya çıkmıştı.
Snik ve takımı artık Milletlerarası Uzay İstasyonu’na uçabilecek ve misal bir sinyalin uzaktaki bir gezegenin ışığında nasıl görünebileceğini daha âlâ anlamak için Dünya’nın dairesel kutuplanma sinyalini haritalandırabilecek bir araç tasarlıyor.
Bu çalışmaya katılmayan Kaliforniya Üniversite’den bir gökbilimci ve astrobiyolog olan Edward Schwieterman, Live Science’a, Güneş Sistemi’nin dışındaki bir gezegenin ışığını yakalamanın güç olduğunu lakin gezegen canlıysa, ışığının yalnızca küçük bir kısmının dairesel polarizasyon sinyalini içereceğini söyledi.
Büyük UV Optik Kızılötesi Surveyor (LUVOIR) Gözlemevi üzere büyük uzay tabanlı teleskoplar bu hafif sinyali yakalayabilir. Fakat LUVOIR hala bir konsept; Hubble Uzay Teleskopu’nunkinden altı kat daha geniş bir ayna çapına sahip olacak ve muhtemelen 2030’ların ortalarında çalışacağı kestirim ediliyor.
Snik, dairesel polarizasyon tekniğinin, Europa yahut Enceladus üzere Güneş Sistemi dışındaki potansiyel olarak yaşanabilir uydulara gerçek yönlenen bir araç üzerinde daha da yaklaştırılabileceğini düşünüyor. Bilim insanları, bu donmuş dünyalarda bu türlü bir detektörle canlıların sinyalini görebilirler. Snik, “Belki de dünya dışı hayattaki birinci tespitimiz art bahçemizde olacak” dedi.
https://www.livescience.com/corkscrew-light-reveals-alien-life.html